mporoumekaikalytera

Ήταν μια ήσυχη Κυριακή.Ξέρετε από αυτές τις βαρετές που προσπαθεισ ναχαλαρώσεις, να τις απολαύσεις, όμως δεν βρισκεις τον κατάλληλο τρόπο.Μέχρι που ο γυιός μου ο μικρός (6 ετών) πήγε στο μπάνιο προς πι-πί του.
Μπαμπά, μπαμπά είναι γεμάτο καπνό το μπάνιο, φώναξε.Κάνει πλάκες πολλές φορές για διάφορα θέματα.Κάτι όμως στον τόνο της φωνής του ήταν διαφορετικό....
Πηγαίνοντας στο μπάνιο είδα πολλούς καπνούς και ένα πλυντήριο να έχει τυλιχτεί στις φλόγες.Έκοψα το ρεύμα, έριξα ένα κουβά νερό και έκλεισα την πόρτα του μπανιου για να μην γεμίσει καπνούς το σπίτι.Ξανάριξα μια ματιά και όλα φαινόταν ότι είναι υπό έλεγχο.Μετά από λίγο ξανακοιτάω, ξανα φλόγες το πλυντήριο.Ειδοποιώ την Πυροσβεστική, με το σταθερό τηλ, με το κινητό δεν έβγαζα το νούμερο, και ας κορόιδευα την γυναίκα του Κούγια πως παίρνει το εκατό!!
Ευτυχώς είχα έναν πυροσβεστήρα, ξαναμπαίνω στο μπάνιο, τον αδειάζω πάνω στο πλυντήριο και ευτυχως αυτήν την δεύτερη φορα τα κατάφερα...
¨Οταν ήρθε η πυροσβεστική, μπήκε κάποιος πυροσβέστης με ειδική μάσκα, όμως είχαμε καταφέρει να την σβήσουμε.
Το καλό στην ιστορία είναι ότι είμασταν σπίτι.Πόσες αλλες φορές είχαμε βάλει πλυντήριο και είχαμε φύγει από το σπίτι.Πολλές.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: μην αφήνετε καμία ηλεκτρική συσκευή να λειτουργεί χωρίς να είστε σπίτι.
¨ολα τα περιμενα, αλλά φωτιά από πλυντήριο ρούχων δεν είχα ξανακούσει.
Από αυτό το συμβάν και μετά ο μικρός δεν πηγαίνει στο μπάνιο μόνος του ...πάρα μόνο με συνοδεία!! Τον καταλαβαίνω...

Νόμιζα πως χαρίζουν πράγματα.Τέτοια κοσμοσυρροή σε γνωστή αλυσίδα πολυκαταστήματος παιχνιδιών δεν είχα ξαναδεί.Έπαθα πλάκα!Υστερικοί γονείς να τρέχουν να προλάβουν παιχνίδια, λες και ήταν τα τελευταία.Αυτοί κάναν χειρότερα από τα παιδιά τους...
Ήμαρτον ρε παιδιά!!

Έχω χαθεί τελευταία.Κάνω εργασιοθεραπεία.Είναι ένα είδος θεραπείας για να κουράζεσαι και να μην σκέφτεσαι.Εγώ κατάφερα μόνο το πρώτο.Να κουράζομαι...Τέλος πάντων.
Το προηγούμενο Σάββατο επισκεφθήκαμε το Νυμφαίο.Είχαν περάσει 4 χρόνια από την τελευταία φορά. Το μέρος φοβερό.Μέσα στο πράσινο και ο οικισμός γραφικότατος.
Χιόνι δεν είχε ακόμη.Ο καιρός καλός.
Επισκεφτήκαμε τις εγκαταστάσεις του αρκτούρου.Αρκούδες προστατευμένες, μέσα σε μεγάλα "κλουβιά", όμορφα διαμορφωμένα,μέσα στο δάσος, θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους εδώ.Είχαν την ατυχία να συναντηθούν με ανθρώπους και τώρα δεν μπορούν να ενταχθούν στον φυσικό τους χώρο.Οι άνθρωποι του αρκτούρου ευγενέστατοι,δείχνουν να ξέρουν καλά την δουλειά τους.Τους αξίζει ένα μπράβο.
Η ώρα είχε περάσει όταν κατευθυνθήκαμε προς την Αγραπιδιά, όπου έχουν φτιάξει ένα κέντρο προστασίας του λύκου.Στο κτίσμα που ήταν εκεί δεν ήταν κανείς.Το μέρος ερημικό.Αποφασίσαμε να περιηγηθούμε μόνοι μας, μήπωσ μπορέσουμε να δούμε τους λύκους στην περιφραγμένη έκταση που τους έχουν.
Για να πω την αλήθεια, αγριεύτηκα.Ήταν και τα παιδιά μαζί μας.Δεν έδειξα τίποτα.Ευτυχώς λίγο πιο κάτω συναντήσαμε έναν άνθρωπο του Αρκτούρου που έκανε ξενάγηση σε ένα ζευγάρι.Είχε μαζί του ένα ελληνικό τσομπανόσκυλο.Πιστέψτε με, μέγεθος αρκούδας.
Μας εξήγησε ότι πολύ συχνά κατεβαίνει μία αγέλη λύκων σε αυτό το σημείο.Συχνά μας είπε ότι έρχεται και μια αρκούδα που πίνει νερό στο ρυάκι που ήταν πολύ κοντά.Είχε ήδη σκοτεινιάσει.Φύση πραγματική.Τόσο κοντά και τόσο μακριά συνάμα.
Όμορφα όμως.Πολύ όμορφα...

Δεν ξέρω αν είναι προτέρημα ή ελάττωμα,αλλά αγαπάω πολυ τους φίλους μου.Το γιατί μπορεί να είναι ελάττωμα θα το εξηγήσω άλλη φορά.Μια φίλη αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα με το ποτό.Πίνει συνέχεια,πάντα έπινε,αλλά τώρα τελευταία δεν μπορεί να συγκρατηθεί ούτε στον χώρο της δουλειάς με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να την διώξουν.
Λέει ότι ξεκίνησε να πίνει εδώ και χρίνια από τα πολλά οικογενειακά προβλήματα που αντιμετώπιζε και εξαιτίας της αδιαφορίας του άνδρα της.Εχουμε συζητήσει πολλές φορές και δεν ξέρω πως μπορώ να την βοηθήσω.
Δεν βοηθάει και αυτή με την στάση της.Ψυχολόγους έχει επισκεφθεί, σκέφτεται εδώ και καιρό να χωρίσει αλλά δεν κάνει τίποτα.Πρός καμία κατεύθυνση.Ούτε για τον αλκοολισμό.Μια παθητική στάση προς την ζωή.Την βλέπω να χάνεται μέρα με την μέρα και δεν ξέρω τι να κάνω.Την αγαπάω και δεν θέλω να την βλέπω έτσι.Της είπα ότι πρέπει να σκεφτεί σοβαρά και να ξαναξεκινήσει την ζωή της (είναι 48 ετών), είναι ακόμα νωρίς.Δεν ξέρω, τα χω χαμένα.
Μια φιλία μας έχει μείνει σε αυτήν την ζωή και την θεωρώ ιερό πράμα.
Δεν θα σας προδώσω ποτέ φίλοι μου.Λίγοι,μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού, όμως πραγματικοί.Ένας ωραίος λόγος για να ζεις...

Όλοι ψαχνόμασταν στην δουλειά σήμερα για κάτι ζεστό.Μην πάει ο νους σας στο πονηρό.
Θέρμανση θέλαμε!Το κρύο ήταν αισθητό και τα σπίτια πλέον μέσα έχουν κρυώσει.
Λίγο νωρίς θα μου πείτε.Αλλά ο καιρός στην Κοζάνη δεν αστειέυεται.
Δεν ξέρω γιατί. αλλά τον φετινό τον χειμώνα τον φοβάμαι.Ίσως επειδή ήδη νοσταλγώ το καλοκαίρι.Ίσως πάλι επειδή αυτός ο μουντός καιρός με μελαγχολεί.Προπαντός όταν έχει μικρύνει η μέρα αισθητά και σκοτεινιάζει νωρίς το απόγευμα.Πως θα αντέξω.Βουνό μου φαίνεται.
Σήμερα είναι να δω και την αγάπη μου.Μια φορά κάθε τρεις βδομάδες είναι καλά.Μη μου γίνει και συνήθεια...Θα βρεθούμε πάλι αγχωτικά για μία ώρα,θα μιλήσουμε΄θα κάνουμε έρωτα, θα πούμε πως αφήσαμε να μας παρασύρει αυτή η απαγορευμένη σχέση και αύριο πάλι τα ίδια.Κουράστηκα, εξαντλήθηκα.Κάθε φορά λέω θα της ζητήσω να τελειώσουμε και όταν την βλέπω ξεχνάω τα πάντα.Στην φωνή της, στην αγκαλιά της μεταμορφώνομαι.
Την επομένη είμαι άλλος άνθρωπος.Χαμογελάω σαν χαζοχαρούμενος.Τόσο κρατάει η ευτυχία μου.Μια μέρα.Ούτε καν δύο...Γιατί την αποζητώ κάθε στιγμή,όμως δεν γίνεται να βρεθούμε.Μη μας πάρουν είδηση, παντρεμένοι άνθρωποι.Ούτε όμως και να χωρίσουμε κάνει.Σύμφωνα με εκείνη τουλάχιστον.
Μισώ αυτή την εξάρτηση.Θέλω να ξεφύγω.Και πάλι θα περιμένω μέχρι την επόμενη φορά.όταν θα μπορέσει.Πως είναι δυνατόν να είμαι έτσι? Νιώθω πως δεν έχω καθόλου αξιοπρέπεια.Πως είμαι ένα μηδενικό.Κοντεύουν τα τρία χρόνια τώρα.Η υγεία μου έχει πραγματικά διαταραχτεί.
Ξέρω, ξέρω θα μου πείτε, συνηθισμένη ιστορία αγάπης.Ούτε ο πρώτος είμαι, ούτε ο τελευταίος.Κουράστηκα πολύ όμως και άρχισα να μισώ τον εαυτό μου.
Ας είναι.Καλό χειμώνα σε όλους.

Ε όχι!Δεν είμαστε όλοι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι το ίδιο.Πως να το κάνουμε δηλαδή.Αισθάνομαι την ανάγκη να το πω, να το φωνάξω.Ξεκινάω με αφορμή ένα διαπληκτισμό που είχα με την προισταμένη σήμερα.Αποδεικνύεται αυτό που λένε: "αμα δώσεις πολλή εξουσία στην γυναίκα(στον επαγγελματικό χώρο εννοώ), την έχεις βάψει" Αληθές! Γίνονται απίστευτες!Οχι, δεν έχω τίποτα εναντίον των γυναικών.Τίποτα απολύτως!όλοι όταν τους δώσεις εξουσία, καβαλούν το καλάμι.Ε, οι γυναίκες λίγο ως πολύ περισσότερο.
Πάντως για να επανέρθω, σαν υπάλληλος είμαι συνεπής και φροντίζω να εξυπηρετώ τον πολίτη.Στο μέγιστο βαθμό που αυτό είναι εφικτό.Μπορεί οι περισσότεροι να μην είναι(να λέμε τα πράγματα με το ονομά τους), κάποιοι όμως είμαστε.
Ας μην μας βάζουν λοιπόν όλους στο ίδιο τσουβάλι!

Καλό μήνα μας σε όλους μας.
Δεν ξέρω γιατί την λένε σπαστική κολίτιδα, σίγουρα όμως είναι σπαστική...
Με έχει πεθάνει το έντερό μου τον τελευταίο καιρό και όσοι υποφέρουν από αυτό μπορούν να καταλάβουν.Αυτό το φούσκωμα,πολλές φορές χωρίς να έχεις φάει καν, είναι απίστευτο.Νομίζω ο΄τι θα εκραγώ ένα πράγμα.έχω δοκιμάσει πολλά πράγματα και θεραπείες.
Οφείλεται κυρίως σε ψυχολογικούς λόγους και στο στρές λένε οι γιατροί.Μέχρι και βελονισμό έχω κάνει.Ηρεμιστικά μου έχουν δώσει, τίποτα.Κανένα αποτέλεσμα.Μόνο όταν θέλει αυτό ξεφουσκώνει...
Ξέρει κανείς τίποτα, κάποια άλλη θεραπεία?
Είμαι σίγουρος ότι νοσούν πολλοί και θα μπορούσαμε να έχουμε μέχρι και σύλλογο στην Ελλάδα.